Kao fudbalski klub koji je osnovan daleke 1926. godine Borac je uvijek imao izuzetno dobru podršku sa tribina, međutim u drugoj polovini osamdesetih godina u bivšoj Jugoslaviji dolazi do pravog navijačkog buma na koji ni Banjaluka nije ostala imuna. Po prvi put se na istočnoj tribini pored uobičajenih zastava i šalova pojavljuju i transparenti okačeni na ogradu istočne tribine. Prvi put se transparent sa natpisom Vultures (Lešinari) pojavljuje 18. novembra 1987 godine na kup utakmici sa novosadskom Vojvodinom. Iza tog imena je stajala grupa momaka koja je na malo drugačiji fanatičniji način željela pružati podršku svom klubu.
Velikoj navijačkoj euforiji i povećavanju broja ljudi iz navijačke grupe Vultures doprinjele su izuzetno dobre igre Borca u Kupu, u sezoni 1987/88. i ulaskom banjalučana u finale. U finalu kupa bivše Jugoslavije banjalučki Borac je ukrstio koplja sa Crvenom Zvezdom i na iznenađenje brojnih navijača, maja 1988. godine osvojio kup kao prvi drugoligaš u istoriji bivše Jugoslavije kome je to pošlo za rukom. Pored velikog broja banjalučana koji su došli bodriti svoj tim na južnoj tribini stadiona JNA nalazila se i velika grupa mladića koji su iza transparenta Vultures pružali znatnu podršku svojim ljubimcima.
Osvajanjem kupa Banjaluku zahvata navijačko ludilo koje se prenosi iz utakmice u utakmicu gdje Borac i na domaćim i na gostujućim terenima prati veliki broj navijača. Uz takve navijače i fudbaleri su imali mnogo više motiva za igru, pa su postizali izvanredne rezultate.Uz fanatičnu podršku svojih navijača Borac obezbjeđuje ulazak u Prvu saveznu fudbalsku ligu. Pored podrške koju su Lešinari pružali na domaćem terenu, grupa navijača prati svoj klub skoro na svim gostujućim utakmicama pružajući izvanrednu podršku svom klubu.
Najmasovniji odlasci bili su u Ljubljanu, Vinkovce, Bačku Palanku, Šabac i Dubrovnik, ali su transparenti Vulturesa bili prisutni na i na mnogim drugim gostovanjima, i mnogo su značili banjalučkim fudbalerima. Te sezone zabilježeno je i nekoliko incidenata u kojima su učestvovali Lešinari što se upravi, ali i organima reda nije svidjelo, jer nisu bili spremni da prihvate ovakav način navijanja. Te godine dolazi do nesporazuma na relaciji navijači-uprava-organi reda gdje vrhunac nastaje na utakmici Borac-Kikinda kada je milicija brutalno pretukla domaće navijače, a sve zbog nekoliko dimnih bombi i petardi koje su u to vrijeme za komunističku vlast bili nešto novo što se nije želilo tolerisati. Ulaskom u prvu ligu Lešinari postaju jedna od najboljih navjačkih grupa u bivšoj Jugoslaviji. Ono što postaje prepoznatljiv stil Lešinara jeste velika podrška svojim ljubimcima i korištenje velike količine pirotehnike.
U to vrijeme organizuju se odlasci u Ljubljanu, Zagreb, Osijek, Sarajevo (Koševo i Grbavica), Tuzlu, Zrenjanin, Novi Sad, Beograd (Marakana, JNA, Banjica), a u manjim grupama bili su u najudaljenijim stadionima u Titogradu(Podgorici), Prištini i Skoplju. Svoju najveću snagu Lešinari potvrđuju gostovanjem u Osijeku, kad ih je na gostovanje otišlo preko 1000 gdje prave haos po Osijeku, gdje niko nije smio ni poprijeko da ih pogleda. Treba istaći da su Vulturesi u tadašnje vrijeme bili višenacionalna grupa, ali da su većinu činili Srbi. Tokom brojnih gostovanja dolazi i do žestokih sukoba u Ljubljani, Osijeku, Sarajevu(na Grbavici), Beogradu(sa navijačima Zvezde)…Do velikih obračuna dolazi i u samoj Banjaluci, a najžešći su bili protiv Delija, kada je demolirano pola Gospodske ulice, te protiv Dinamovih BBB, kada je banjalučka milicija od gostiju iz Zagreba oduzela veliki broj noževa i i ostalog hladnog oružja.
Vrijedi spomenuti incident sa riječkom Armadom i Manijacima. Poslijednje fudbalsko prvenstvo SFR Jugoslavije, ostaće upamćeno po još jednom velikom uspijehu fudbalera Borca u takmičenju za kup i plasmanu u polufinale. Prvu utakmicu polufinala u Splitu, sa Hajdukom posebno pamti grupa Lešinara koja je otputovala na to gostovanje. Torcida je uz pomoć domaćih redara, prodrla na zapadnu tribinu i okomila se na banjalučane. Hrvatski readari su sve to nijemo posmatrali i tek naknadno su pokušali spriječiti ono najgore. Na žalost, od posljedica batina dobijenih na Poljudu, nekoliko mjeseci kasnije preminuo je jedan od najvatrenijih Lešinara 23 godišnji Antonio Kirčanov. Izbijanjem rata na prostorima bivše Jugoslavije veliki broj Lešinara odlazi u Vojsku Republike Srpske dajući veliki doprinos u odbrani vijekovnih srpskih teritorija i srpkog naroda. Sredinom novembra 1991. godine gine prvi Lešinar, jedan od najistaknutijih članova, SAŠA KONČAR, kao dobrovoljac u okolini Zadra. Tokom rata gine veliki broj Lešinara, a mnogi iz rata izlaze kao teški invalidi. Tih ratnih godina zamire sve što se tiče sporta, a samim tim i navijanja. Početkom fudbalskog takmičenja na nivou Republike Srpske, tačnije u finalnim kup takmičenjima nestala je svaka bojazan da će doći do reorganizovanja Lešinara.
Još uvijek se pamte utakmice finala kupa RS 1995. i 1996. godine, Borac-Rudar i Borac-Jedinstvo i izvanredno navijanje nekih novih, mladih Lešinara. Ono što je ostalo od prijeratnih navijača jeste samo IME tako da je “nova garda“ koja je nastavila navijačku priču u Banjaluci bila suočena sa masom problema. Sve što se radilo, radilo se bez ičije pomoći i bez učešća starijih, tako da je nova generacija morala sama da nauči osnovne draži navijačkog života i da prenese navijačku priču na sledeće generacije. Iako je put bio trnovit ostvaren je cilj, a to je obnova navijačke grupe Lešinari. Tu Lešinari nisu stali, ostali su i dalje uz svoj klub, brojnost im je stalno rasla, iako im je navijačka konkurencija bila dosta malena. Najbolje atmosfere se pamte u dvorani “Borik“ kada je doživljen vrhunac u praćenju košarkaškog i rukometnog kluba u Evropi. Lešinari su nastavili sa gostovanjima samo sad u neke druge gradove: Šamac, Modriču, Bijeljinu, Novi Grad, Prijedor, Srpski Brod, Gradišku, Doboj,… gdje se pamte i incidenti koji su se uglavnom svodili na incidente sa policijom i lokalnim seljacima s obzirom da u Republici Srpskoj nije postojala prava navijačka grupa. U periodu oko 2000-te godine dolazi do lagane smjene generacija gdje se veći broj starijih navijača povlači, a priču nastavljaju “neki novi klinci“ tj. klinci koji su od perioda od 1995. godine stasavali u prave Borčeve fanatike. Još veći izazov za mlade snage Lešinara dolazi formiranjem (tj. nametanjem klubovima iz Republike Srpske) zajedničkog takmičenja svih fudbalskih klubova na nivou čitave BiH.
To je značilo da će se ubuduće bitke na tribinama voditi sa onima sa kojima su naši očevi, braća, Lešinari do juče vodili krvavi rat tj. da je ustvari zamjenjeno samo bojno polje, a ratnici su ostali isti. Sve to je još više učvrstilo stavove da su Lešinari čisto srpska navijačka grupa i da će gdje god da budu gostovali pronositi slavu kluba, grada i krvlju natopljene Republike Srpske, jer to je obaveza zbog svih onih što su u prethodnom ratu dali živote za nju. Svakako vrijedi napomenuti da smo prva grupa koja je od kraja rata prešla entitetsku granicu gostovanjem u Čitluku. Poslije toga slijedi i veliki broj gostovanja u Široki Brijeg, Mostar, Zenicu, Tuzlu, Sarajevo i ostale gradove u federaciji BiH. Naravno sve to je pratio i određen broj incidenata kako kod kuće protiv Sarajeva, Čelika, Slavije i drugih timova, tako i na strani uglavnom sa pripadnicima policije. Međutim ono što navijači Borca nisu očekivali je to da će se pored vječnih neprijatelja iz federacije kao najozbiljniji pojaviti predstavnici gradske vlasti koji su svojom nezainteresovanošću i nemarom prema svim sportskim svetinjama u Banjaluci koje nose ime Borac, doprinjele upropašćavanju i srozavanju kompletnog sporta u gradu na Vrbasu na najniže moguće grane. Važno za napomenuti je i to da su ponovo uspostavljeni prijateljski odnosi sa braćom iz Novog Sada, navijačima Vojvodine koji su bili prekinuti usljed rata. Tako su nove generacije pokazale obostranu želju za obnavljanjem bratskih odnosa između dvije srpske grupe sa obe strane Drine sa nadom da bratski odnosi više nikad neće biti narušeni .Ono što je sigurno, je da će Lešinari nastaviti da pronose slavu kluba, grada, nacije i da su uprkos brojnim problemima kroz 20 godina svoga postojanja, pokazali da ih ništa nije slomilo i da ih ništa neće slomiti.
Pogledajte još
Lešinari
Kao fudbalski klub koji je osnovan daleke 1926. godine Borac je uvijek imao izuzetno dobru pod
Lešinari
Kao fudbalski klub koji je osnovan daleke 1926. godine Borac je uvijek imao izuzetno dobru pod
